Gili Air - Nusa Lembongan - Singapore - Nusa Penida - Nusa Ceningan

We komen met de boot aan op het prachtige eiland Gili Air, vlak voor de kust van Lombok.
De boottocht er naartoe is er eentje om te onthouden. Allebei de airco’s zijn stuk, dus het is snikheet in de boot. De diesel dampen van de motoren komen in de ruimte terecht waar alle passagiers zitten. Door de ruige zee deint de boot hard heen en weer. Karina ziet de mensen bleekjes worden en achter haar zit een vrouw in een zakje te ademen. Ook zelf voelt ze zich beroerd, en probeert er niet aan te denken. Iedereen is blij als er land in zicht komt en de boot vaart mindert.
De eerste stop is Gili Trawangan. Hier stapt ongeveer 2/3 uit. De volgende stop is het prachtige Gili air! Palmbomen, hagelwitte stranden en een turkooizen zee. Je moet er wat voor over hebben, maar daar krijg je wel dit paradijsje voor!
Meteen als we de haven uit lopen zien we paarden met wagentjes. Het is hier rustig en er hangt een relaxte sfeer. Op het eiland zelf is geen gemotoriseerd verkeer. We kiezen ervoor om fietsen te huren, met kinderzitjes.

Het eiland is niet heel groot, je kan een half uurtje van noord naar zuid fietsen. Op de fiets komen we er al snel achter dat alles hier nóg langzamer gaat dan we al gewend zijn. We halen iedereen in. Nog meer vertragen dus. Dat lukt hier erg goed. Onze accommodatie (Jago) is geweldig, midden op het eiland. Winston, de eigenaar, komt uit Canada. Het is erg leuk om met hem te praten over zijn ervaringen die hij hier heeft opgedaan. Hij is verliefd geworden op de plek, maar ook het gemoedelijke leven hier, al blijft het lastig om zich eraan aan te passen. 
Het personeel is ook heel aardig, en Sef en Lara beginnen zich met de dag meer thuis te voelen. We blijven ons verblijf maar verlengen, en willen niet weg, wat gelukkig ook niet hoeft. 
Er is niet veel te doen, maar het is heerlijk om lekker rond te fietsen en te genieten van de rust. Er zijn een hoop goede plekjes om te eten, en overal zijn wel stukjes strand waar niemand is. Elke avond genieten we van fenomenale zonsondergangen. We voelen ons steeds meer onderdeel van het eiland, en leren de mensen steeds meer kennen.

Iedereen is hier Moslim, en de enige moskee van het eiland staat in het midden, niet ver van ons verblijf. Vijf keer per dag (de eerste om half 5 's ochtends) wordt er door de speakers opgeroepen tot gebed. Het is op het hele eiland te horen. De meeste zaakjes sluiten tijdelijk hun deuren om naar de moskee te gaan. 
Reinier maakt samen met Sef een uitstapje naar Lombok. De lokale boot die ons erheen brengt heeft geen vertrektijd, maar gaat als hij vol is. We wachten bijna twee uur voordat er genoeg mensen zijn aangemeld. We hebben zelf de tijd, maar thuis zou dat toch niet voor te stellen zijn.
Lombok is prachtig, leeg en ongerept vergeleken met Bali. Met de scooter rijden we via de hoofdstad Mattaram naar het zuiden, met de bestemming Kuta. Kuta is zich snel aan het ontwikkelen, met een nieuw vliegveld en een nieuw circuit voor motorraces. 
Het plaatsje zelf is erg laidback, met vooral surfers die de grote golven komen trotseren. 

We blijven uiteindelijk bijna drie weken op Gili Air, en gaan met pijn in ons hart weg. Weer een boot, dit maal naar Nusa Lembongan, een eiland ten zuidoosten van Bali. Het eiland is verbonden met Nusa Ceningan door middel van een opvallende gele brug, waar je alleen overheen kan te voet of met een scooter. Veel mensen verdienen hier hun geld met het verbouwen van zeewier. Deze zeewierboerderijen zijn goed te zien als het eb is. De zee tussen de twee eilanden komt dan helemaal droog te liggen, en de zeewier heeft een prachtige groene kleur, het lijken wel weilanden. De zee is met vloed erg ruig, en er zijn leuke stranden met erg hoge golven. Het is uitdagend om hier te zwemmen, maar wel lekker verkoelend! Ook hier hebben we een heerlijke tijd, en willen eigenlijk niet weg. Toch moeten we, aangezien ons visum afloopt en de vliegtickets naar Singapore al geboekt zijn. 

De laatste dagen brengen we door op het vaste land van Bali, in Sanur. Het is Nyepi, de dag van de stilte, die het Balinese nieuwjaar inluidt.
De dag is bedoeld voor zelfreflectie, meditatie en vatsen. Tijdens Nyepi is alles dicht. Geen verkeer (ook geen vliegverkeer van en naar Bali). Je mag niet naar buiten, er wordt gepatrouilleerd door de lokale politie. Er is geen tv, alleen minimale elektra om binnen te verlichten. Buiten is alles helemaal donker.  We zien die avond de mooiste sterrenhemel!
 De dag voor Nyepi zijn er heel veel optochten op Bali. Er worden reuzenpoppen gemaakt, Ogoh-ogoh genoemd, die monsters symboliseren. De boze geesten en alle spirituele vervuiling wordt op deze manier uit het leven van de Balinezen verdreven. 
Het is mooi om deze dagen mee te maken. We hebben het erg fijn in Indonesië, en willen graag nog meer tijd doorbrengen op de Nusa eilanden, dus besluiten om na ons bezoek aan Singapore weer terug te gaan.

En dan Singapore. Het is even schakelen, en een beetje verwarrend. De stad voelt erg westers aan, bijna Amerikaans. Misschien ook wel omdat de voertaal Engels is, en alle verkeersborden en straatnaamborden dus ook.  En het is (vooral in vergelijking met de omliggende landen) ontzettend schoon. Het overgrote deel van de bevolking is Chinees, maar er is ook een grote Indiase en moslim gemeenschap. We verblijven in een wijk die voornamelijk moslim is, en het is Ramadan. In de avond bruist het heel erg, met op elke straathoek een avondmarktje en vooral veel streetfood.
De stad is geweldig. Eigenlijk vrij rustig, en erg comfortabel. Je kan overal erg goed lopen, en het metronetwerk is heel goed. Bij de ingang van de metrostations staan zelfs apparaten om je natte paraplu te drogen. Alles ziet eruit alsof het nog nooit gebruikt is, van alle voorzieningen, openbaar vervoer tot het briefgeld aan toe. Dat laatste hebben we wel nodig, want de prijzen liggen hoger dan in Nederland.
We dwalen hier een aantal dagen rond en bezoeken de meeste bekende trekpleisters, met de Gardens by the Bay als hoogtepunt. 
De skyline rondom Marina Bay met het gelijknamige bekende hotel is vooral in de avond prachtig.

Op de dag dat we terug vliegen naar Bali nemen we uitgebreid de tijd op het vliegveld van Singapore, Changi. Middenin de gigantische hal bevindt zich de grootste binnenwaterval te wereld. Hij is 40 meter hoog, omringd door een tropische tuin. Het voelt, net zoals sommige andere delen van de stad, alsof je een paar jaar vooruit in de tijd gaat. Ook de wc's op het vliegveld zijn alsof je een vijfsterren hotel binnenwandelt. Een meisje verbaasd zich in het voorbijgaan dat Lara witte haren heeft. De kinderen blijven dagelijks erg veel aandacht krijgen. En vaak worden er foto's en selfies van ze gemaakt.
Andersom is het dan weer zo dat we inmiddels bruiner zijn dan veel Aziaten hier. Vooral in Singapore doet iedereen heel erg zijn best om zo wit mogelijk te blijven, met handschoenen, hoeden, paraplu's etc. En veel cosmetische producten zijn voor extra whitening effect.
Het was een bijzonder uitstapje, zeker de moeite waard om eens te bezoeken!

Het is erg leuk om ergens aan te komen waar we al een keer geweest zijn. Het voelt vertrouwd en we kennen de gebruiken, dus we vinden dit keer makkelijk onze weg. Wéér een boot brengt ons naar Nusa Penida, een groot eiland op een uurtje varen vanaf Bali. 
Nusa Penida staat vooral bekend om zijn indrukwekkende kustlijn. Hoge kalfstenen rotsen en ruige, opaal blauwe zee zorgen ervoor dat veel mensen hier vanuit Bali een dagtocht naartoe maken om een aantal mooie plekken te bezoeken. Wij hebben gelukkig de tijd, en blijven een dag of tien om op ons gemak deze prachtige plekken te bezoeken. Op het eiland is niet veel te doen, en is het lekker rustig, los dan van de dagtoeristen. De highlights liggen allemaal erg verspreid over het eiland, en je bent vaak al snel een uur onderweg op de scooter om ergens te komen. Maar het is vaak de moeite waard, de natuur is indrukwekkend. Ook zien we op sommige hooggelegen plekken grote manta roggen en schildpadden zwemmen in de zee. 

Na Nusa Penida verblijven we nog een tijdje op Nusa Ceningan, in een klein houten hutje dat uitkijkt op de gele brug en zee zeewiervelden. Het is er erg mooi, en de dagen vliegen voorbij. We merken dat de tijd sowieso lijkt te versnellen, de laatste maanden zijn eigenlijk heel snel voorbij gegaan. We hebben nog een week op Bali door te brengen, en daarna nog een week of drie in Thailand, voordat we weer terug vliegen naar Nederland. Wordt vervolgd!