Ao Nang, Krabi - Koh Lanta - Koh Lipe - Langkawi

Op oudjaarsdag nemen we aan het einde van de middag een longtail boot naar Railay Beach. Het is één van de bekendste stranden van Thailand, enkel bereikbaar per boot. Het is een klein stukje, maar de tocht is prachtig. Het stand is erg druk, maar spectaculair. We huren voor het eerst een snorkel, zoeken en plekje en nemen een duik in de zee. Het water is kraakhelder, en we zien voor het eerst hier en daar wat vissen. Op de terugweg gaat de zon onder, we dromen helemaal weg onder het geluid van de boot en de prachtige vergezichten. 
Bij ons bungalows heeft de eigenaar (uit Rusland) ontzettend uitgepakt. Er is een gigantisch buffet, en in de loop van de avond is er nog traditionele Thaise dans en een vuurshow, midden op straat. Het is eigenlijk erg gezellig, en er is bijna net zo veel personeel als gasten.
Iets voor twaalf halen we de kinderen uit bed om op het strand naar het vuurwerk te kijken. Sef heeft het koud (het is 27 graden buiten) en zit als een oud mannetje met een dekentje in de buggy. We blijven er even om te toasten, en gaan dan met zijn allen naar bed.

Op nieuwjaarsdag vertrekken we vroeg met de boot naar Koh Lanta. Het is toch weer een hele ervaring, onderweg wordt er op meerdere plekken gestopt om midden op het water mensen en bagage aan boord te hijsen die met longtailboten aan komen varen. 
Op Koh Lanta merken we meteen dat het hier een heerlijk rustig verblijf zal worden. We hebben een fijne accommodatie, er is een mooi zwembad en verder is er los van jungle en mooie stranden erg weinig te doen. Het is even wennen, en we worden voor het eerst wakker zonder een plan te hebben voor die dag. En, we blijven voor het eerst ergens langer dan een week. We verkennen op de scooter het eiland, vinden mooie plekken, afgelegen stranden en wat leuke plekjes om te eten. In heel Thailand óveral te vinden, dus ook hier: massagesalons. Sef krijgt een massage van 15 minuten op het strand waar hij erg van lijkt te genieten, en wil daarna ons de hele tijd masseren.
En de lijst met exotische dieren breid zich uit: we komen voor het eerst apen tegen, een meterlange varaan, bidsprikhanen en hele grote duizendpoten, die erg giftig blijken te zijn. 
De zonsondergang is hier prachtig, en vooral vanuit het zwembad bij ons huisje. Ook zijn hier wat meer gezinnen, en Sef en Lara maken hier wat vriendjes waar ze lekker mee spelen, taal lijkt niet echt een probleem te zijn. 
We bezoeken nog Lanta Old Town, aan de andere kant van het eiland, wat grotendeels op steigers gebouwd is. En er is een hele mooie openlucht bioscoop. We gaan er een avond naartoe, Finding Nemo wordt gedraaid. Het is een hele leuke ervaring, een film te zien uitkijkend op de dichte jungle en onder een volle sterrenhemel. Het feit dat de film 15 minuten voor het einde vastloopt en niet meer op gang komt, maakt de ervaring compleet. 
We merken dat we steeds verder zuidwaarts gaan aan de verandering in eten en cultuur. Een groot gedeelte is moslim, en je hoort de verschillende moskeeën de hele dag door. Ook zijn er meerdere Maleisische restaurants. 
We vinden hier echt rust, en hebben een hele fijne tijd.

Weer met de boot, dit maal een speedboot, bestemming Koh Lipe, vlakbij de grens met Maleisië.
Op de pier in Koh Lanta is het weer een redelijk georganiseerde chaos. Overal staan plukjes mensen, ligt bagage en lopen er wat mannen rond die iedereen van hot naar her wijzen. We blijven gewoon zitten tot dat we daadwerkelijk een overboekte speedboot in getild worden. Er is geen plek, dus we proppen ons er op een bankje tussen en nemen de kinderen op schoot. Gelukkig is het 'maar' anderhalf uur varen. Sef heeft pijn aan zijn oren vanwege de vier bulderende buitenboordmotoren en krijgt oordopjes van een man, Lara krijgt van haar buurvrouw een tros vingerbananen, waar ze gek op is, en dus op gaan. 

Koh Lipe is echt een paradijs op aarde. Het eiland is erg klein, en je kan als toerist geen scooter huren. Alleen de lokale bevolking (800 inwoners) heeft gemotoriseerd vervoer, en er zijn een aantal scootertaxi's voor de toeristen. Toerisme heeft dit eiland ook helemaal ontdekt. De contrasten zijn groot. De stranden zijn adembenemend, maar landinwaarts toch op plekken een hoop zwerfafval, waar ze hier geen oplossing voor hebben.
Het hele eiland is omringd met koraalrif, wat al vlak vanaf het strand begint. Er kunnen dus alleen maar hele kleine boten het eiland bereiken. 
We verblijven hier drie nachten, en wat hebben we hier een bijzondere tijd. We hebben, niet de eerste keer, één kamer met twee tweepersoonsbedden. Het is erg gezellig, om met zijn vieren bij elkaar te slapen.
De stranden (zo'n 50 meter vanaf ons appartement) kunnen allemaal op een ansichtkaart. En het zand is zo wit en poederig, het lijkt wel alsof je door een bak bloem loopt, zo fijn.
Ook hier huren we snorkels, en komen al zo'n 10 meter uit de kust ontzettend veel vissen tegen. Sef heeft het snorkelen al helemaal door, en kan minuten lang ronddobberen. Uit zijn pijpje komen de hele tijd hele opgewonden geluidjes als hij weer wat moois tegenkomt. Nog een paar dagen ervoor op het grote doek in Finding Nemo, nu komen ze allemaal in het echt onder ons door gezwommen. Het is geweldig!
De koraalriffen hebben alle kleuren. We zien zee egels, zee komkommers en grotere scholen met vissen.
Vlakbij ons appartement vinden we een lekker restaurantje waar ze Italiaans en Thais eten serveren, beide van een goede kwaliteit, en erg betaalbaar. De locatie is zo mooi, en we kunnen zelf de plek op het strand aanwijzen waar we willen zitten, waar vervolgens een tafel en stoelen neergezet worden. Wij genieten van het eten en de plek, de kinderen spelen met Thaise kinderen op het strand.
De dagen zijn zo voorbij, maar het is goed om weer verder te gaan. We merken dat het eigenlijk op elke plek weer goed voelt om verder te gaan, misschien komt het ook omdat je je instelt op de periode dat we ergens blijven.

We verlaten Thailand na 40 dagen en varen met de boot naar Langkawi, Maleisië, na weer een incheckprocedure en douanecheck waar helemaal geen touw aan vast te knopen is. We komen de vrouw tegen die naast Lara op de boot naar Koh Lipe zat. Als ze Lara ziet, is ze even weg, om iets later met weer wat banaantjes terug te komen. Het is een korte tocht, en Langkawi ziet er vanaf zee al spectaculair uit, met hoge bergen en dichte jungle. Een vriendelijke taxichauffeur brengt ons naar het noorden van het eiland, ver van de toeristische plekken in het zuiden. We zitten hier echt als één van de weinige toeristen. Het is even wennen om onze weg te vinden, maar het is ook juist mooi om ons overal tussen de lokale bevolking te begeven. Ook hier roepen de moskeeën vanaf 's ochtends heel vroeg op tot gebed. We zien veel vrouwen in boerka, en op het strand zwemmen veel vrouwen volledig bedekt en ook kinderen hebben lange broeken en shirts aan. Het is een opvallend contrast met Sef en Lara die het liefst zo min mogelijk aan hebben, wat begrijpelijk is met temperaturen boven de 30 graden.

De eerste dag nemen we aan de eind van de middag een boottocht door de mangrovebossen en het UNENSCO Kilim Geoforest National Park. Het is een geweldige tocht van twee uur. Het is windstil, en de zee is als een spiegel zo glad. Langs kalksteen rotsformaties en kleine vissersboten vlak uit de kust varen we de mangrovebossen in. Het is het mooiste waar we ooit geweest zijn. Onderweg stoppen we bij een vleermuisgrot waar we een stok mee krijgen om de brutale aapjes op afstand te houden.
Het mooiste gedeelte van de tocht moet nog komen. Er zitten op het eiland ontzettend veel zeearenden. Onze gids vertelt dat Lang arend betekend, en Kawi rots, ze zijn het symbool van het eiland. Op een open plek in de mangrove lokt onze gids met het geluid van zijn buitenboordmotor tientallen zeearenden uit de bomen. Na een zakje rauwe kipstukjes in het water leeggegooid te hebben kan, zoals hij het zelf zegt, de 'magic show' beginnen. Op nog geen tien meter van de boom duiken de arenden één voor één naar beneden. Het is een onwerkelijk schouwspel. Het bijzondere aan de hele tocht is ook dat het zo rustig is, we komen misschien op de hele tocht twee andere bootjes tegen. Het lijkt wel alsof we alleen op de wereld zijn, een aardig contrast met onze tijd in Thailand.

We nemen in het zuiden (een half uur op de scooter) de hoogste en steilste kabelbaan ter wereld naar een van de hoogste toppen van Langkawi. Het laatste stuk gaat het 43% omhoog. De Maleisische vrouw waarmee we een gondeltje delen slaat de hele rit doodsangsten uit. Eenmaal boven is er een prachtige skybridge die uitzicht geeft over het hele eiland en de 98 omringende kleinere eilanden. 
Ook is er een erg leuk museum met 3D art, sommige geweldig groot en levensecht, waar we hele leuke foto's kunnen nemen.
We bezoeken nog een mooie waterval en ontdekken de rest van het noorden. Er zijn hier ontzettend veel apen en tropische vogels. Het regenwoud is hier echt heel erg dicht, sommige bomen torenen er hoog bovenuit, wat een natuur.
De week is weer zo voorbij. 

Tot zover, volgende stop: Kuala Lumpur.