Kuala Lumpur

In de vroege ochtend staan we op om naar het vliegveld in Langkawi te gaan. Het is de eerste keer dat we een wekker zetten, en dat het nog donker is als we opstaan. Allan, een gepensioneerde Zuid-Afrikaan en tevens beheerder van ons appartement brengt ons erheen. We kunnen hier niet rekenen op een taxi, laat hij ons eerder al weten. Met de opkomende zon zien we nog een keer stukken van dit prachtige eiland.

Na een korte vlucht van een uur landen we op KLIA, het vliegveld van Kuala Lumpur. Een Grab-taxi brengt ons een wederom een uurtje naar het centrum van de stad. Er is hier erg veel hoogbouw en oogt modern als we het vergelijken met Bangkok. We hebben onszelf hier eens getrakteerd op een prachtig appartement, met geweldig uitzicht op de Petronas twin towers , toch wel het uithangbord van de stad. Vanwege het appartement op de 36e en zwembad op het dak op de 69e verdieping (een vereiste van Karina) kijken we onze ogen uit. Het uitzicht op de stad, vooral in de avond, gaat niet vervelen. We verkennen de omgeving lopend en met Grab, een goedkope manier om ons snel te verplaatsen, het verkeer loopt hier redelijk door. Ook vinden we een redelijk westers gevulde supermarkt. Een dag met brood als ontbijt, yoghurt als lunch en een zelf gekookte pasta in de avond is heerlijk.
Het is erg warm en vreselijk benauwd. Gelukkig is het vrijwel elke dag bewolkt, als de zon doorkomt zoeken we zo snel mogelijk de schaduw op. Op loopafstand is een park met openbaar zwembad en grote speeltuin, Sef en Lara brengen er uren door.
Opvallend is de aanwezigheid van veel verschillende culturen en keukens. Het is bijna verwarrend, zoveel uiteenlopende culturen dicht op elkaar. Er zijn heel veel Chinezen (en nu nog meer vanwege Chinees Nieuwjaar), Indiërs en Arabieren, allemaal met hun bijkomende keukens. We proberen van alles wat en eten elke dag weer iets anders.
Contrasten in welvaart zijn ook hier erg groot. In het zakelijke centrum oogt het modern, schoon en opgeruimd. Toch zien we tijdens onze struintochten ook veel armoede en daklozen. 
Ook ervaren we de mensen als meer gesloten en minder vriendelijk. Misschien is het beeld iets vertekenend, omdat we het vergelijken met Thailand. Alleen Lara zal er wel blij mee zijn, ze wordt hier een stuk meer met rust gelaten.

We bezoeken de Batu Caves, een Hindoeïstisch grottencomplex een klein stukje buiten de stad. Een kleurrijke trap van 300 treden brengt ons naar boven. Het lijkt alsof we in India beland zijn. De tempels in de grotten staan vol met biddende Indiërs. Met zijn ruim 100 meter hoge plafonds zijn het indrukwekkende grotten. De rondlopende duiven, kippen en apen maakt het een bijzonder tafereel. 
Naar boven was nog leuk, maar als de kinderen niet meer willen lopen is de tocht naar beneden toch een erg lange. 

Er is een hoop te doen met de kinderen. Karina gaat met Sef naar Kidzania. Het is een klein stadje waar kinderen allerlei beroepen kunnen beoefenen. Door dingen goed uit te voeren verdienen ze geld, waarmee ze weer andere dingen kunnen doen of kopen. Sef heeft, ondanks de wachttijd, de tijd van zijn leven, vooral als brandweerman.

We bezoeken de Central Market, Merdeka Square, Chinatown, Jalan Alor foodstreet, Petrosians Museum, grote winkelcentra en vlindertuin. Er is zo veel te zien en te doen. We zijn veel op pad, en zwemmen lekker in het zwembad bij het appartement. 

De laatste dag gaan Reinier en Sef nog naar de kapper, in een wijk vlakbij het appartement. Het lijkt wel een dorp middenin de stad. Het is er rustig, en zien hier pas echt de Maleisische kant van de stad. Het kapperszaakje is piepklein en de kappers spreken geen woord Engels. Sef durft niet, want de kappers zien er hier heel anders uit dan thuis. Met een ijsje in het vooruitzicht klimt hij toch in de stoel. Na wat gebarentaal over en weer begint de kapper met de tondeuse, standje 1. Het is nog enigszins te redden. Lekker opgeschoren verlaten we Kuala Lumpur. Wel lekker luchtig.

Volgende bestemming: Bali.